گفتار درمانی (پاتولوژی گفتار و زبان) یکی از زیر مجموعه های توانبخشی می باشد که به آسیب شناسی اختلالات گفتار و زبان می پردازد. گفتار و زبان نقش کلیدی در ایجاد ارتباط با دیگران بر عهده دارد. گفتاردرمانگر کسیست که به ارزیابی، تشخیص و درمان اختلالات مرتبط با گفتار و زبان و بلع می پردازد. در واقع گفتاردرمان، ارتباط درمانگر است. فعالیت گفتاردرمانگر منحصر به “صحبت کردن”  نیست و در برخی موارد که فرد در روش های ارتباطی دیگری به جز صحبت کردن همچون زبان بدن، تماس چشمی و… ضعیف است میتواند به گفتاردرمانگر مراجعه کند.

از جمله حیطه های فعالیت گفتاردرمانی می توان به موارد زیر اشاره نمود:

• لکنت زبان
• اختلالات تلفظی و تولیدی
• اختلالات صوت (صدا)
• اختلالات یادگیری
• آسیب شنوایی
• آفازی (زبان پریشی)
• گفتار فلجی
• ارتباط مکمل و جایگزین
• شکاف کام و لب
• بیش فعالی
• اوتیسم
• کم توانی ذهنی
• بلع

در موارد زیر مراجعه به یک گفتار درمانگر الزامی است:

1. تأخیر در شروع گفتار در کودکان
2. اشکال در تلفظ اصوات گفتاری
3. عدم برقراری ارتباط کلامی یا غیر کلامی از سوی کودک
4. کم شنوایی یا ناشنوایی
5. اشکال در درک کلام
6. اختلال در بلع
7. در صورت تشخیص بروز هر یک از اختلالات فلج مغزی، اوتیسم، اختلال یادگیری
8. اختلال در صدا
9. به صورت کلی هر اختلالی که در دوران کودکی یا بزرگسالی بر درک یا بیان گفتار ویا کیفیت صدا یا عمل بلع تأثیر منفی بگذارد

یک گفتاردرمان خوب و باتجربه، با ارزیابی دقیق کودک و با در نظر گرفتن توانمندی های فعلی، نسبت به طراحی برنامه درمانی در جهت ارتقا سطح مهارتهای زبانی و گفتاری فرد اقدام می نماید. شایان ذکر است  گفتاردرمانی از بخش های درمانی محسوب میگردد که قابلیت اجرا در منزل را دارا بوده و خانواده می تواند از طریق گفتاردرمانی آنلاین، نسبت به مشاوره، ارزیابی و درمان بصورت گام به گام اقدام نماید.